"Ba3ad", "6arrash" i "wa7ed". Co oznaczają te dziwacznie wyglądające fragmenty tekstu? Czy to wynik niechlujnego zapisu pełnego tzw. "literówek"? Losowe ciągi znaków? A może rodzaj skrótowego zapisu obecnego w wiadomościach SMS i chatach internetowych? Ostatnia odpowiedź jest najbliższa prawdzie. Zastosowanie znaków zazwyczaj oznaczających cyfry, nie jest jednak podyktowane chęcią skrócenia wiadomości. Nie jest też jednie przejawem młodzieżowej mody, jak to ma miejsce choćby w przypadku często używanego zwrotu "C U m8", który można odczytać jako "see you mate" czyli "do zobaczenia kolego" tudzież "na razie stary".
Zaprezentowane powyżej ciągi znaków są arabskimi wyrazami zapisanymi przy pomocy symboli dostępnych w zwesternizowanej wersji kodu ASCII. W pierwszych etapach rozwoju technologii informatycznych i telefonii komórkowej, system kodowania dostosowany był do użytkowników pochodzących z kultury Zachodu, posługujących się najczęściej językiem angielskim oraz cyframi arabskimi (tak naprawdę pochodzącymi z Indii). Pozostali użytkownicy tzw. "nowych technologii", chcący porozumiewać się w językach, których zapis wymagał zastosowania znaków niewystępujących w anglosaskiej wersji alfabetu łacińskiego, musiały znaleźć tymczasowe rozwiązanie problemu ograniczonego repertuaru symboli. Na początku lat 90 XX wieku, rozwinął się więc tzw. "Arabish" czyli arabski alfabet chatów (nazywany również "Moaarab"). Wyraz ten powstał w wyniku połączenia słów "Arab" oraz "English".
Arabish szybko zyskał popularność. Posługiwały się nim nie tylko osoby, które nie znały języka angielskiego, ale również te, które po prostu nie chciały rezygnować z komunikowania się przy pomocy arabskiego. Skromne badanie przeprowadzone przez Ghadę R. el Saida, Marka Warschauera i Aymana Zohry, zdają się potwierdzać, że arabish cieszy się dużą popularnością. Zanim jednak zostanie ono omówione, czytelnikom należy się kilka słów wyjaśnienia w kwestii języka arabskiego i jego odmian. Otóż język arabski ma wiele dialektów, które różnią się od siebie na tyle mocno, że niekiedy porozumienie pomiędzy użytkownikami różnych wersji języka arabskiego jest niemożliwe. Język wspólny dla wszystkich Arabów - tzw. "klasyczny arabski" będący językiem Koranu, jest znany jedynie przez najlepiej wykształconych. Cieszy się on dużym szacunkiem jako język proroka Muhammada.
W trakcie wspomnianych badań przeprowadzonych w 2002 roku na niereprezentatywnej grupie 40 pracowników umysłowych mieszkających w Egipcie, 17 badanych przyznało, że na chatach internetowych posługuje się egipskim dialektem języka arabskiego przy użyciu zapisu łacińskiego (a więc arabish). Dwie osoby zadeklarowały z kolei użycie arabish do zapisu klasycznej odmiany języka arabskiego. Ostatni fakt może się wydać szokujący dla tych, którzy wiedzą jak wielką estymą otaczany jest język Koranu. Na załączonej ilustracji możemy zobaczyć kilka przykładów adaptacji znaków, których zwykle używamy do zapisu cyfr, do oznaczenia specyficznych dźwięków obecnych w języku arabskim. Należy przy tym pamiętać, że podobnie jak w przypadku arabskiego z jego licznymi dialektami, arabish nie jest systemem jednolitym i jego kształt może się różnić w zależności od regionu lub kraju.
Źródła:
Kira Allmann, Arabic Language Use Online. Social, Political and Technological Dimensions of Multilingual Internet Communication, "Monitor", winter 2009, pp. 61-76.
Anouk de Koning, Global Dreams. Class, Gender and Public Space in Cosmopolitan Cairo, Cairo 2009.
Ghada R. el Said, Mark Warschauer & Ayman Zohry, Language Choice Online. Globalisation and Identity in Egypt, "JCMC", 2002 June, no. 7.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz